Morgunblaðið
Föstudaginn 13. ágúst, 1999 – Myndlist
Úr vinnustofum þriggja listamanna
Nýlistasafnið
PAPPÍR Í SIGTINU
KRISTVEIG HALLDÓRSDÓTTIR
Í Bjarta og Svarta sal er sýning sem er allt annars eðlis en þær sem eru á hæðunum fyrir ofan og neðan. Bakgrunnur Kristveigar Halldórsdóttur er í handverki og hönnun og hún hefur numið við textíldeild MHÍ og þar til nýlega við listiðnaðarháskólann í Ósló. Sýningin verður þó að teljast á mörkum textíllistar og skúlptúrlistar.
Verkin eru gerð úr hörtrefjum og bývaxi. Hör er notað bæði í tau og í pappír, en í þessu tilviki er efnið ekki ofið, heldur er bývaxið notað til að binda hörinn og mynda þunnar arkir, alsettar reglulegum götum. Arkirnar eru mjög léttar að sjá, gegnsæjar og brothættar, eins og gatasigti. Samt líkist efnið ekki pappír, því vaxið gerir að verkum að það verður eins og lífræn himna, sem er uppþornuð og storknuð.
Kosturinn við sýninguna er ótvírætt hin óvenjuleg meðferð á efninu. Þau form og þær útfærslur, sem hún kýs að vinna með, eru hins vegar ekki eins spennandi. Manni finnst stundum brenna við að listamenn, sem eru mjög uppteknir af efni og áferð, lendi í frekar klisjukenndum formstúdíum, sem skilja lítið eftir sig. En ég hef í sjálfu sér litlar áhyggjur af því hvað Kristveigu varðar, því það á eftir að reyna á það hvernig hún kemur til með að vinna úr hlutunum. Aftur á móti tekst henni á skemmtilegan hátt að notfæra sér andstæðurnar milli birtu Bjarta salarins og myrkurs Svarta salarins, með því að spila á andstæður í formi og uppsetningu verkanna.
Gunnar J. Árnason